Artur Mezglewski
Zakończyliśmy badania empiryczne z zastosowaniem ręcznego miernika prędkości typu Iskra-1. Ich celem było ustalenie, czy w konkretnych warunkach drogowych, pomiary dokonywane przedmiotowym urządzeniem są prawidłowe i czy mogą one stanowić rzetelny dowód na potwierdzenie przekraczenia dozwolonej prędkości przez kierujących pojazdami.
Wszystkie nasze eksperymenty były filmowane. W chwili obecnej sprawdzamy jakość tych nagrań. W najbliższym czasie z nagrań tych zostanie zmontowany film. Film udostępniony zostanie na kanale YouTube wszystkim użytkownikom. Link do filmu zamieścimy na naszej stronie. Ten film winien obejrzeć każdy kierowca. Niech każdy się dowie, na ile możemy ufać naszej Policji…
Nasze badania przeprowadziliśmy w trzech etapach. Poniżej omówiony zostanie każdy z nich.
1. Pomiar prędkości w zagęszczonej sieci ciągów komunikacyjnych
Na pierwszym etapie chcieliśmy zbadać, na ile przydatny jest miernik Iskra-1 w warunkach zagęszczonej sieci ciągów komunikacyjnych – np. w warunkach wielkomiejskich, gdzie w bliskiej od siebie odległości przebiega wiele ulic prostopadłych i równoległych.
W tym celu nasze badania umiejscowiliśmy na słabo uczęszczanej drodze, usytuowanej w pobliżu autostrady.
Badanie to wykazało, że wszystkie pomiary dokonane na tej drodze były błędne. Radar Iskra-1 za każdym razem miast wskazywać rzeczywistą prędkość pojazdu, którego prędkość była mierzona, wskazywał prędkość zawyżoną – mierząc prawdopodobnie prędkość najszybszego pojazdu podążającego autostradą.
Wniosek:
Miernik prędkości Iskra jest urządzeniem zupełnie nieprzydatnym do mierzenia prędkości w zagęszczonej sieci ciągów komunikacyjnych. Wszystkie pomiary dokonywane w tych warunkach są błędne, zwykle mocno zawyżone.
2. Pomiar prędkości dokonany z pokładu pojazdu będącego w ruchu
Nasze doświadczenie na tym etapie polegało na tym, iż umieściliśmy miernik Iskra-1 na desce rozdzielczej samochodu osobowego, zaś przed tym samochodem jechał inny samochód, którego prędkość była mierzona (a który miałem przyjemność prowadzić). Prędkość obu samochodów kontrolowana była przy użyciu urządzeń współpracujących z systemem GPS. Doświadczenie to prowadzone było na odcinku 20 km. Pomiar prędkości dokonywany był w trybie automatycznym. Na określonych odcinkach oba pojazdy poruszały się ze stała prędkością (z włączonym tempomatem).
Okazało się, że miernik Iskra co pół sekundy podawał różne wyniki pomiaru. Amplituda tych zmian sięgała często kilkudziesięciu kilometrów na godzinę. Np. w jednym momencie radar Iskra zarejestrował prędkość 105 km/h, a za pół sekundy 163 km/h. Zatem według ustaleń radaru, prowadzony przeze mnie samochód przyspieszał w pół sekundy z prędkości 1o5 km/h do prędkości 164 km/h. I to w dodatku w czasie jazdy z włączonym tempomatem, ustawionym na prędkość 90 km/h….
Gdybym w samochodzie za mną zamiast kolegów jechali policjanci – straciłbym prawo jazdy na 3 miesiące…
Wniosek:
Miernik prędkości typu Iskra jest urządzeniem zupełnie nieprzydatnym do dokonywania pomiarów prędkości z jadącego pojazdu (radiowozu). Rejestrowane przez niego pomiary są zupełnie przypadkowe i najczęściej błędne.
3. Pomiar prędkości skierowany w grupę pojazdów
Na tym etapie chcieliśmy zbadać, na ile wiarygodne są pomiary prędkości miernikiem Iskra, wykonywane w warunkach, gdy w zasięgu jego działania znajduje się inny pojazd. Nasze badania wykonywaliśmy na drodze lokalnej o niezbyt dużym natężeniu ruchu. W eksperymencie wykorzystaliśmy samochody osobowe oraz samochód ciężarowy (TIR).
W pierwszej części tego eksperymentu pomiar wykonywany był w kierunku dwóch pojazdów osobowych, z których pierwszy (na bliższym planie) jechał z prędkością 50 km/h, a drugi pojazd (za nim) jechał z prędkością 90 km/h. Podczas tego eksperymentu okazało się, że radar Iskra wskazuje na zmianę, raz jedną prędkość, raz drugą lub (eksperyment powtarzaliśmy wielokrotnie) wskazywał jedynie prędkość pojazdu szybszego.
Do drugiej części eksperymentu użyliśmy samochodu osobowego oraz samochodu ciężarowego. Samochód ciężarowy jechał z prędkości 90 km/h, a samochód osobowy z prędkością 50 km/h. Okazało się, że radar Iskra za każdym razem wskazywał prędkość samochodu ciężarowego – nawet wówczas, gdy samochód osobowy znajdował kilkadziesiąt metrów od miernika, a samochód ciężarowy (będąc niewidoczny dla obserwatorów) oddalony był o ok. 800 metrów od miernika Iskra.
Wnioski:
1) Radar Iskra z grupy pojazdów osobowych, w kierunku których pomiar jest wykonywany, wybiera raz pojazd szybszy, raz bliższy – przy czym osoba dokonująca pomiaru nie ma technicznych możliwości ustalenia pojazdu, którego prędkość w danym momencie jest mierzona;
2) W przypadku, gdy w zasięgu pomiaru radaru Iskra znajduje się samochód ciężarowy (lub samolot) – nawet gdy jest on niewidoczny dla oka – radar Iskra zmierzy prędkość pojazdu większego, znajdującego się w oddali, a nie pojazdu osobowego, znajdującego się w bezpośredniej bliskości miernika.
