Artur Mezglewski
Największym kłamstwem w historii było to, które opisane zostało w Ewangelii wg św. Mateusza: „Arcykapłani zebrali się ze starszymi, a po naradzie dali żołnierzom sporo pieniędzy i rzekli: Rozpowiadajcie tak: jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdyśmy spali (…) I tak rozniosła się ta pogłoska między Żydami i trwa aż do dnia dzisiejszego (Mt 28, 12-15).
Kłamstwo, które pretenduje do tego, za by być uznane za drugie w historii jest to, że Inspekcja Transportu Drogowego oraz straże miejskie ustawiają swoje fotoradary jedynie w celu poprawy bezpieczeństwa. Pogłoska ta rozniosła się między Polakami i trwa aż do dnia dzisiejszego….
Autorowi niniejszego przedłożenia nie są znane żadne wiarygodne badania wykazujące przyczynowo-skutkowy związek pomiędzy ilością i częstotliwością ustawień fotoradarów a ilością kolizji i wypadków drogowych. Służby zajmujące się ruchem drogowym podają wprawdzie różne dane i liczby, ale nie wykazują zachodzącego pomiędzy nimi związku przyczynowego.
Abstrahując od liczb, wykazów meldunków, artykułów prasowych, które najczęściej mają za cel jedynie kształtowanie opinii publicznej, można logicznie konstatując dokonać następujących, obiektywnych ustaleń.
1. Kiedy fotoradary i kontrole prędkości mają sens?
Fotoradary niewątpliwie mają pewien – niezbyt duży – wpływ na poprawę bezpieczeństwa w duchu drogowy – pod warunkiem jednak, ze są one wyraźnie oznakowane i dobrze widoczne. Ich rola polega na tym, że w określonym miejscu kierowcy – na widok fotoradaru – zwalniają prędkość i zwiększają ostrożność. Ma więc sens ustawianie fotoradarów w takich miejscach, w których na ograniczeniu prędkości nam szczególnie zależy. Stawiajmy więc fotoradary przy szkołach, przedszkolach, szpitalach itp. Radary te powinny być poprzedzone jaskrawymi znakami i powinny być ustawiane w miejscach widocznych. Taka praktyka niewątpliwie przyczynia się do poprawy bezpieczeństwa w jednym konkretnym miejscu, na którym na szczególnie zależy.
Nie należy też całkowicie negować sensu kontroli prędkości wykonywanej z ukrycia, czy też jadącego radiowozu. Tego rodzaju kontrola powinna być jednak nastawiona na wyłapywanie kierowców szczególnie niebezpiecznych. Kierujący, którzy naruszają przepisy w sposób drastyczny i zostali namierzeni przez ukryty fotoradar, powinni być jak najszybciej zatrzymani i eliminowani z ruchu.
2. Jakie kontrole prędkości sensu nie mają?
Nie mają najmniejszego sensu kontrole dokonywane z ukrycia. Pomiędzy takimi kontrolami a bezpieczeństwem nie ma żadnego związku przyczynowego! Kontrolowany kierowca, który zachowuje się w sposób powodujący zagrożenie w ruchu drogowym nie jest bowiem eliminowany z ruchu. Nikt go nie zatrzymuje, a jego niebezpieczna jazda jest nadal kontynuowana. Naraża on swoim zachowaniem na niebezpieczeństwo kolejnych ludzi.
Kontrole dokonywane z ukrycia nie mają sensu także dlatego, iż kierujący pojazdem nie ma możliwości zweryfiokownaia legalności i poprawności pomiaru, który został wykonany. Zdarza się nierzadko, że fotoradary nieprawidłowo zainstalowane lub nieprawidłowo obsługiwane, dokonują błędnych pomiarów. W przypadku straży gminnych jest to wręcz to (nomen omen) zjawisko nagminne. Nieprawidłowe ustawienia kąta pomiaru, ustawienie radaru naprzeciw przeszkody odbijającej fale – to przypadki bardzo częste. Nie należy też wykluczyć, iż zdarzają się przypadki, gdy pomiary prędkości są sztucznie zawyżane w sposób celowy. Skoro ten, który mierzy ma z tego korzyść finansową, a jego pomiaru nikt później nie jest w stanie zweryfikować – to pokusa fałszerstwa może okazac się zbyt silna.
Należy też wiedzieć, że nawet prawidłowo zainstalowane fotoradary czasami mylą się. Na poniżej podlinkowanym filmie, jeden z członków Stowarzyszenia Prawo na Drodze obserwuje i filmuje pomiary prędkości w miejscowości Inowrocław. W czasie tej krótkiej sesji zaobserwował, iż fotoradar zrobił zdjęcie cofającej się ciężarówce, przypisując jej prędkość 94 km/h! Zaobserwował ponadto, iż fotoradar zrobił zdęcie pojazdowi jadącemu w kolumnie przypisując mu prędkość 77 km/h, chociaż pojazd ten jechał z taką samą prędkością, jak i inne samochody i z cała pewnością nie przekraczał prędkości dozwolonej.
Jakie szanse ma w sądzie kierowca, gdy do akt sprawy dostarczone zostanie takie zdjęcie wraz z ważną legalizacją radaru? Otóż jego szanse wynoszą ZERO %.
Oto ten film: http://www.youtube.com/watch?v=VbLQk-qs1yU
3. Fotoradary a finanse
Jest rzeczą oczywistą, iż w większości przypadków jedynym celem dokonywania kontroli prędkości w Polsce jest cel fiskalny. Zakłamane fotoradarowe straże miejskie oraz ich prywatni współpracownicy, zakłamani samorządowcy, a także zakłamana (i to do granic ostateczności) Inspekcja Transportu Drogowego, uzasadniają swoje akcje względami bezpieczeństwa. Tymczasem we wszystkich tych działaniach chodzi jedynie o to, żeby skasować grzywnę. Bezpieczeństwo się w ogóle nie liczy. Wspomniane wyżej służby:
-
dokonują pomiarów z ukrycia i niekoniecznie w miejscach szczególnie niebezpiecznych,
-
nie eliminują z ruchu kierowców szczególnie niebezpiecznych,
-
nakładają mandaty nawet za drobne naruszenia prędkości,
-
nakładają grzywny także w sytuacjach gdy są wątpliwości co do osoby sprawcy lub prawidłowości pomiaru.
Jedynym motywem ich działania jest zatem cel fiskalny!
4. Przykład – Straż Miejska w Kożuchowie
Jeden z członków Stowarzyszenia Prawo na Drodze, przeprowadzając monitoring dzialalności Straży Gminnej w Kożuchowie oraz przygotowując materiał prasowy na ten temat – zauważył nieprawidłowo ustawione fotoradary podczas pomiaru prędkości. Postanowił zatem uprzedzić kierowców o tych pomiarach. Pan Emil czynił to w ten sposób, iż ubierał na siebie koszulkę odblaskowa z napisem „Uwaga fotoradar”, bądź wieszał tę koszulkę w widoczny miejscu.
Pomijając w tym miejscu dywagacje na temat sprawności urządzeń fotoradarowych i prawidłowości dokonywanych pomiarów, stwierdzić trzeba co następuje:
-
Strażnicy miejscy dokonywali pomiarów prędkości z ukrycia, starając się namierzyć jak największą liczbę kierowców, nie dbając przy tym o bezpieczeństwo w ruchu drogowym i nie eliminując niebezpiecznych kierowców z ruchu.
-
Pan Emil przyczyniał się realnie do zwiększenia bezpieczeństwa, gdyż kierujący, widząc go, zwalniali prędkość i poruszali się z bezpieczną prędkością.
Jednak pomimo tych oczywistych konstatacji, Komendant Policji w Kożuchowie skierował przeciwko Panu Emilowi wniosek o ukaranie do Sądu Rejonowego w Nowej Soli, zarzucają mu, iż:
„W dniu 5 października 2012 r. o godzinie 10.50 w Kożuchowie na ul. Nowosolnej w rejonie posesji 38 w trakcie wykonywania czynności służbowych przez strażników miejskich złośliwie ich zaniepokoił utrudniając wykonywanie pracy”
– czyli o wykroczenie z art. 107 Kodeksu Wykroczeń.
Do wniosku o ukaranie Komendant załączył zeznania strażników miejskich. Oto fragmenty tych zeznań:
Strażnik Robert Budakowski w dniu 14 listopada 2012 r. zeznał:
„W dniu 5 października 2012 r. wykonywałem czynności służbowe na terenie Miasta i Gminy Kożuchów jako strażnik miejski wspólnie z Robertem Psiuk. Ok. godziny 10:50 w Kożuchowie na ul. Nowosolnej prowadziliśmy pomiar. Podczas tej czynności podszedł do nas znany osobiście Emil Rau, po czym przy u8życiu kamery zaczął nagrywać fotoradar (…) Miał założoną kamizelkę odblaskową z napisem na plecach „Uważaj fotoradar”. Swoim zachowaniem powodował, że nasza praca jest bez sensu, gdyż z dużej odległości zwracał na siebie uwagę (…) Po chwili zmienił kamizelki. Na kolanach rozwiesił tą z ostrzeżeniem o fotoradarze, a tę bez napisu założył na siebie. Tą z napisem miał rozwieszoną w taki sposób, aby napis był przodem do nadjeżdżających (…) Swoim zachowaniem dążył do tego, aby nasza praca była bezskuteczna i bezsensowna, aby nie było zdjęć oraz abyśmy czuli się zdenerwowani i poirytowani tą sytuacja”.
Strażnik Robert Psiuk w dniu 23 listopada 2012 r. zeznał:
„Po pewnym czasie założył kamizelkę, na której miał napis, że :uwaga na fotoradar”. Swoim ubiorek ostrzegał ludzi z daleka o pomiarze. Następnie rozsiadł się na pobliskiej ławce, gdzie jedną z kamizelek miał założoną na siebie, a drugą rozwieszoną na plecach, co podwajało jego widoczność. Powodował, ze nasza praca jest bez sensu”.
5, Stanowisko SPnD
W imieniu Stowarzyszenia Prawo na Drodze do sądu, w którym toczy się postępowanie przeciwko Panu Emilowi, skierowane zostało następujące stanowisko:
